Ga naar de mier...
 een waar gebeurd verhaal



Brenda was een jonge vrouw die graag wilde leren rotsklimmen. En al vond ze het vreselijk eng, op een dag toog ze toch met een groep klimmers naar een enorme rotsklif, die bijna verticaal leek te zijn. Ondanks haar angst, trok ze haar uitrusting aan, en begon met het touw vastgeklemd in haar hand de rots te beklimmen.

Eindelijk kwam ze op een stuk uitstekende rots waar ze even op adem kon komen. Terwijl ze daar hing, maakte diegene die boven haar het touw vasthield een ongelukkige beweging waardoor het touw tegen Brenda’s oog klapte en haar contactlens uit haar oog sloeg.

Nu weet je zelf wel hoe klein een contactlens is, en dat het haast onmogelijk is om ze terug te vinden, laat staan dat je ze ook nog op een rotsklif verliest. En daar hing ze aan die rots…met wel honderden meters onder zich en wellicht nog honderden meters boven zich, en met maar èèn contactlens.

Ze probeerde te zoeken en zoeken op het kleine stukje klif, maar haar gezichtsvermogen was nu voor de helft erg wazig. En waar vindt je in deze omgeving een nieuwe contactlens? Ze bad tot God of Hij haar alstublieft wilde helpen om haar contactlens terug te vinden.

De enige hoop die ze nog had was, wanneer ze eenmaal boven zou komen, dat een andere klimmer de lens misschien in haar ooghoek kon vinden. Maar die hoop bleek ijdel toen ze eenmaal boven was, en de contactlens nergens te vinden was. Ze ging bij de groep zitten wachten tot de rest van de klimmers ook boven zouden komen.

Ze keek over de uitgestrekte rotsformaties, terwijl ze dacht aan het Bijbelvers uit 2 Kronieken 16:9 dat zegt: “Want des HEREN ogen gaan over de gehele aarde, om krachtig bij te staan hen, wier hart volkomen naar Hem uitgaat.” En ze dacht: “Heer, U kunt al deze rotsen zien. U kent elke steen en klif, en U weet precies waar mijn contactlens is.”

Toen kwam het moment om weer af te dalen. Net toen ze op weg wilden gaan, kwam een andere groep klimmers op de top van de rots aan. “Hey jongens! Is er iemand van jullie een contactlens kwijt?”
Dit was toch niet te geloven! Zij had de contactlens gevonden! Maar het werd nog ongelooflijker toen ze vertelde hoe ze hem had gevonden…
Op een stuk uitstekende rots liep een mier met een contactlens op zijn rug!



Wat zegt dit over de God van de hemel en aarde? Ziet Hij niet toe op de kleinste dingen? Zijn mieren de moeite waard? Voor Hem wèl. Hij heeft ze immers zelf gemaakt.

Maar hier is het verhaal nog niet afgelopen.

Brenda’s vader was een striptekenaar, en toen zij hem het ongelooflijke verhaal vertelde, tekende hij een mier die met een contactlens op zijn rug. Daarbij stonden de woorden:”Heer, ik weet niet waarom U mij dit ding laat dragen. Ik kan het niet eten, en het is verschrikkelijk zwaar. Maar als dit is wat U wilt, dan zal ik het voor U dragen.”

Als God al mieren kan gebruiken voor Zijn almacht, zou je dan niet denken dat Hij jou en mij ook kan gebruiken?

Salomo had gelijk. Wij kunnen een belangrijke les leren van de mier…vertrouwen op God. Misschien moeten we maar eens iets meer zeggen: “God, ik weet niet waarom U mij dit laat dragen. Ik zie er niets goeds in, en het is vreselijk zwaar. Maar als dit is wat U wilt, dan draag ik het voor U.”




Josh and Karen Zarandona
Vertaling: 2005 Het Zoutvat