Zijn naam is Bill.
Zijn haar is wild en hij draagt een T-shirt met gaten erin, en geen
schoenen. Dit was letterlijk zijn garderobe tijdens zijn vier jaar
durende studietijd. Hij is briljant. Begaafd en intelligent. Hij werd
christen tijdens zijn studietijd.
Aan de overkant van de straat van de campus staat een nette kerk. Ze
willen graag een dienst houden voor de studenten, maar niemand weet
precies hoe ze dat aan moeten pakken. Op een dag besluit Bill er
naartoe te gaan.
Hij komt binnen zonder schoenen, in zijn spijkerbroek en kapotte
T-shirt. De dienst is al begonnen, dus loopt Bill door het gangpad op
zoek naar een zitplaats. De kerk zit compleet vol en hij kan geen
plaats vinden. Op dit moment beginnen mensen ongemakkelijk te kijken,
maar niemand zegt iets.
Bill komt steeds dichterbij de preekstoel, en wanneer hij zich
realiseert dat er geen stoelen meer vrij zijn, laat hij zich op het
tapijt zakken om naar de dienst te luisteren. En al is dit heel normaal
gedrag op een college, geloof me, dit was nog nooit eerder in deze kerk
gebeurd.
Nu beginnen de mensen behoorlijk nerveus te worden, en de spanning in
de kerk is te snijden. Op dat moment ziet de voorganger van achter uit
de kerk de diaken langzaam door het gangpad naar voren lopen. De diaken
is al in de tachtig, heeft zilvergrijs haar en een driedelig kostuum.
Een deftige man, heel elegant, statig…
Hij loopt met een stok, en wanneer hij daarmee langzaam op de jongen
afloopt denkt iedereen bij zichzelf dat je het hem toch ook niet
kwalijk kan nemen, voor wat hij nu gaat doen. Hoe kun je nu van een man
met zo’n achtergrond verlangen dat hij begrip zal hebben dat er
zomaar een student op de grond in de kerk gaat zitten?
Het duurt lang voordat de man bij de jongen is. Het is muisstil in de
kerk, op het klikken van de stok na. Alle ogen zijn op hem gericht. Je
hoort zelfs niemand ademhalen.
Zelfs de voorganger wacht om met de dienst verder te gaan tot de diaken
doet wat hij moet doen. En nu ziet hij dat de oude man zijn stok op de
vloer laat vallen. Met grote moeite laat hij zich zakken en gaat naast
Bill zitten , zodat deze zich niet alleen hoeft te voelen.
Iedereen moet de emoties wegslikken. Wanneer de voorganger zichzelf
weer in bedwang heeft zegt hij: “Wat ik nu ga preken, zullen zult
u zich niet herinneren. Wat u juist heeft gezien zult u nimmer meer
vergeten.
Kijk uit met hoe je leeft. Je kunt wel
eens de enige Bijbel zijn die iemand ooit zal lezen.”
|
|